‘นัท มีเรีย’ วัย 48 ปี สามีรัก-หลงหนัก

ยกให้เป็นคนสุดท้ายของชีวิต!
‘นัท มีเรีย’ วัย 48 ปี สามีรัก-หลง ‘อั้ม อธิชาติ’ อยู่กิน 13 ปี ไม่มีทายาทสืบสกุล

ภายหลังจากที่แต่งงานกันมานานกว่า 8 ปี เรียกว่าความรักก็ยังรักเท่าวันแรกไม่มีลดลง สำหรับ ‘อั้ม อธิชาติ’ และภรรยาสุดที่รัก ‘นัท มีเรีย’

ล่าสุดทั้งคู่ได้เปิดเผยถึงชีวิตหลังแต่งงาน 8 ปี ความรัก 13 ปี ที่ยังรักเท่าวันแรกไม่มีลดลง ถามว่าโดนเบบี๋บังคับเรื่องไหน

ถึงขั้นเอ่ยปากขอแยกย้ายทางใครทางมัน ‘นัท’ ตอบเลยว่า เรื่องออกกำลังกาย ‘พี่อั้ม’ ออกหนักมาก ใครโดน ‘พี่อั้ม’ เทรน

จะบอกเหมือนกันว่าขอลาก่อน ต้องไปเล่นกีฬาของเราเบาๆ เล่นห้องเดียวกัน เขาก็เล่นของเขาไป ศีลเสมอกันขั้นสุด น่าจะเป็นเรื่องทำบุญ

ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันก็ชวนกันทำบุญ โดยที่ไม่ได้คิดอะไร ชวนไปทำบุญก็ไป และเรื่องทัศนคติเขาก็เข้ากับครอบครัวได้

ตอนนี้ ‘พี่อั้ม’ จะหนักเข้าห้องพระเป็นชั่วโมง และสามีสายเปย์เทให้หมดหน้าตักมากที่สุด จะทำคู่มือการใช้งานให้

ถ้าเขาอ้อนเขาจะได้ทุกอย่าง ไม่ต้องพูดอะไร แค่อ้อนเข้ามา ก็โอนให้แล้ว สามีสายเปย์เทให้เราหมดหน้าตักมากที่สุด ไม่ขอพูดเรื่องตัวเลข

แต่เราพูดเรื่องความสม่ำเสมอ เสมอต้นเสมอปลาย เขาจะมีความโรแมนติก เทศกาลไม่เคยพลาด แต่พออายุมากๆขึ้น ไม่ต้องจัดอะไร

เป็นเรื่องความรู้สึก ‘พี่อั้ม’ หนูจะไปเที่ยว ก็จะมีโอนให้ ก็ดี ดูแลใส่ใจเรา ถึงกับกล้าประกาศเธอคนนี้คือคนสุดท้ายของชีวิต

เพราะวันนี้เราก็ใช้ชีวิตมาเต็มที่แล้ว ก็สนุกมาทุกอย่าง ทุกเรื่องแล้ว หน้าที่ก็จะพยายามดูแลเขาให้ดีที่สุด ในทุกๆเรื่องเป้าหมายชัดเจน

เมื่อถามว่ายังมีเรื่องอะไรให้ปรับตัวกันอีก ‘อั้ม’ กล่าวว่า “มีเรื่องให้ปรับตัวกันอยู่เรื่อยๆ คนเป็นคู่กัน มีอะไรใหม่ๆให้เราได้ปรับตัวกัน

เข้าใจกันขึ้น ปรับตัวกันสุดท้ายอยู่ที่ความสามัคคี ความรักที่มี ให้อภัย เข้าใจ ต้องผ่านด่านหลายๆด่าน ไม่ใช่เห็นมุมเดียว

มุมที่โกรธกันทะเลาะกันก็มี ยึดด้วยความรักที่มีต่อกันตั้งใจ ถึงไม่มีทายาทแต่ก็มีความสุขในชีวิตคู่ได้ ยอมรับว่า อยากมีลูกด้วยกันทั้งคู่

แต่พอไม่ได้ ก็ไม่ได้ว่ากัน ไม่ได้โทษใครผิดใครถูก เป็นเรื่องความเข้าใจ ร้องตอนมันไม่สำเร็จ มีความผิดหวัง ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา

สุดท้ายพอเข้าใจ สบายเบา ความสุขกับการมีคนที่ใช่อยู่ข้างกาย ดีอยู่แล้ว แต่คนที่ใช่มันอาจผสมไม่ใช่มาก่อน ไม่มีอะไรที่บอกว่าใช่

ถูกทุกข้อ ไม่ใช่แล้วค่อยๆใช่มันก็ดี ก็ไม่ได้มีอะไรที่เต็มร้อย เหมือนเราได้เรียนรู้ทั้งสองมุม ทั้งดีและไม่ดี อยู่กับปัจจุบันมันจะใช่เอง

เตือนกันได้ อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับ เป็นความสมดุลมากกว่า เรียกว่าพอดี ถ้าใช่มากๆ วันหนึ่งไม่ใช่ก็จะทุกข์ ถ้าพอดีก็เหมือนคนที่คอย